Bay of Islands en laatste dagen Auckland

Daar istie dan. Mijn laatste blog vanuit Nieuw Zeeland.

Om acht uur in de morgen ging ik weer met de Nakedbus naar de Bay of Islands. Het klinkt gek, de Nakedbus, ik weet het. De buschauffeurs hebben ook een werkt-shirt met: You don't have to be nude to travel naked ( je hoeft niet bloot te zijn om naakt te reizen) Best wel grappig want het zijn vaak oudere mannen. Om twaalf uur aangekomen in het mooie plaatsje Paihia, waar ik twee weken geleden ook al was. Na ingecheckt te hebben in het hostel en geluncht te hebben ben ik lekker op het strand gaan liggen. Het is supermooi weer dus tijd om gestrekt te gaan. 's Avonds heb ik wat eten voor mijzelf gemaakt en ben ik een ijsje gaan halen met een duits meisje, Maria die ik hier heb leren kennen. We zijn naar de haven gelopen waar we een mooie zonsondergang hebben gezien en ook heel snel de maan die boven de bergen omhoog kwam. Nadat ons ijsje op was hebben we in het hostel nog een film gekeken en zijn we lekker naar ged gegaan. De volgende dag was het weer vroeg op. Mandy was aan het begin van haar Nieuw Zeeland Trip naar de Bay of Islands geweest en heeft toen een zeiltocht gedaan in Paihia die zij mij aan had geraden te doen. Deze heb ik gister geboekt en ga ik vandaag dus doen. Bij het ontbijt heb ik een Engels meisje leren kennen, Helen. Zij ging ook de zeiltocht doen en samen zijn we bij de haven op de She's a Lady gestapt. We hebben een hele gezellige dag gehad. Het was een van de eerste warme zomerse dagen op het Noordereiland dus zelfs op de zeilboot was het lekker warm. Dave, de schipper, liet ons eigenlijk heel de weg zelf zeilen en hij zorgde lekker voor de koffie en thee. Als je alleen op de boot wilde liggen zonder te zeilen was dat ook prima! Na twee uurtjes zeilen kwamen we aan op een mooi eiland. Daar hebben we met een paar nog een wandeling van een uurtje naar de andere kant van het eiland gemaakt. Teruggekomen hebben we nog even lekker op het strand gelegen waar we vervolgens een heerlijk verse gezonde lunch, gemaakt door dave hebben gekregen. Je kon ook snorkelen en kayakken maar omdat ik mijn tattoo heb bij laten werken kon ik weer niet de zee in, helaas pindakaas. Ik vermaak me prima op het strand :D Rond half vijf kwamen we weer terug bij de haven waar we afscheid namen van Dave. We hebben met nog twee Nederlandse meisjes die we op de boot hebben leren kennen een ijsje gegeten. Waarna we hadden gedoucht en opgefrist in het hostel zijn we terug naar het dorp gegaan en zijn we met z'n 5e uit eten geweest in een steakrestaurant. Waar we nog gedaan hebben alsof Titia, het Nederlandse meisje, jarig was en we een gratis dessert hebben gefixt. Waar het al niet goed voor is! Rond een uur of tien zijn we terug naar het hostel gegaan. Helen en ik hebben nog even in de tvkamer een film gekeken en wat gekletst. Het is heel gek want in het hostel zit ook een bar. Deze is erg populair onder de locals. Elke avond is het helemaal vol en als je naar de tvkamer wil, waar ook de keuken is moet je via de bar, in je joggingsbroek. Beetje gek want iedereen is opgedoft. Toen Helen en ik rond 12 uur nog zaten te praten werd er aan de achterdeur getrokken. Deze zat dicht, binnen een halve minuut kwamen er 6 jongens door een klein raampje via de tvkamer om zo de bar binnen te glippen. Blijkbaar waren ze bij de deur al geweigerd. Wij wisten niet zo goed wat ons overkwam en zaten een beetje geschokt te kijken wat er voor onze neus gebeurde. Nog geen halve minuut later, terwijl nog niet iedereen binnen was, stond de beveiliging in de kamer en gooide iedereen eruit. Ook was er een politieman, en waarna een jongen protesteerde werd hij zonder te waarschuwen ingerekent en meegenomen naar het politiebureau. Helen en ik keken elkaar aan om te checken of er wel echt gebeurden wat we zagen. Hahaha dit zagen we niet aankomen. Een half uur na dit incident zijn we maar naar bed gegaan. Het was een lange dag. De volgende ochtend lag ik alweer om half 10 op het strand. Ik wilde elk laatste uurtje in de zon meepakken. Tegen lunchtijd ben ik nog met Helen wat in het dorp wezen eten. Vervolgens heb ik de Nakedbus terug naar Auckland genomen. 3.5 uur in een bus gezeten om weer terug te komen naar de grijze grauwe stad die Auckland heet. 's Avonds heb ik Helen opgezocht (die ook dezelfde dag naar Auckland terug was gegaan)en ben ik samen met Andy (jongen van het hostel) en Nathan, die ook op de zeilboot was, uit eten geweest bij de Mexicaan. Erg lekker!

De volgende dag was mijn laatste volle dag in Auckland. 's Morgens regende het en het was koud. Ik raaktte aan de praat met een Canadees meisje Rhea. Het was ook een van haar laatste dagen en ik wilde 's middags naar de bioscoop gaan omdat het zo slecht weer was. Zij wilde wel met mij mee, gezellig! Eerst was het nog even een ochtendje internetten en souvenirs scoren! Toen ik weer terug kwam bij het hostel was het opgeklaard en was de zon gaan schijnen. We besloten onze tijd te pakken en naar Devonport te gaan. Met de ferry ben je daar in 10 minuten. Op het strand aangekomen wilde ik mij insmeren. Helaas, geen zonnenbrandcreme. Die had ik 's morgens omdat het zo slecht weer was uit me tas gehaald. Dom. dom, dom. Dan maar om de 15 minuten omdraaien. Zoals jullie al raden had dit niet zoveel zin. Na 1.5 uur was ik zo rood als een kreeft en gingen we maar terug naar de stad. Na lekker gedoucht te zijn en opgetut te zijn ben ik uit eten gegaan met Jaime, een Engelse jongen die me een paar weken geleden had geholpen met plannen maken in Auckland toen ik daar een beetje 'vast zat' tijdens mijn LesMills avontuur. We zijn naar de Japanner geweest waar we heerlijk hebben gegeten. Na het dinner hebben we Rhea en Danny opgezocht, die ook in ons hostel zit. We hebben een drankje gedaan in een bar waarna Rhea en ik naar een club zijn geweest en nog een dansje hebben gewaagd. De avonds hebben we afgesloten met een Mc Flurry. Eerlijk, dit is pas de tweede keer dat ik bij de Mc Donalds wat heb gehaald. De eerste keer was de eerste dag in Auckland terwijl ik nog een jetlag had was dat het eerste eetbare wat ik zag. Dusja goede reden dacht ik zo. We plofte in ons bed waarna de wekker om 9 uur weer ging. Na te hebben gedoucht en spullen bij elkaar gepakt te hebben, ben ik buiten de deur gaan ontbijten. Ik heb geen eten meer gekocht omdat dat natuurlijk een beetje zonde is. Mijn spullen uit de kamer opgehaald en de bus naar het vliegveld hebben gepakt. De laatste paar uuurtjes doorgebracht op het vliegveld. Een boek gekocht en maar wat gelezen bij de gate. Ik mocht boarden en om half 4 vlogen we de lucht in. Ik vloog met Thai Air en het was erg rustig in het vliegtuig. Ik had erg geluk en de mensen die naast mij zaten gingen op de rij voor mij zitten, hierdoor had ik dus een hele rij (3 stoelen) voor mezelf, erg luxe! Ik keek nog een keer uit het raampje om een glimp op te vangen van Auckland. Dag Auckland, Dag Noordereiland, Dag Nieuw Zeeland.

Tot de volgende keer...

See ya

Xx

Vief

Rotorua, Taupo, Napier & Hastings

Hello,

Rotorua & Taupo

Daar zijn we weer. Ik laat de stad achter me en ik ga weer terug naar Rotorua. Dit keer met de Nakedbus, een busmaatschappij die je van stad naar stad brengt. Aangekomen om half 5 was het met al mijn hebben en houden naar de tattooshop gelopen. Daar heb ik mijn tattoo bij laten werken. Nadat hij was vervelt zie je pas het eindresultaat. Er waren drie blaadjes die wat lichter waren en ik mocht van hem terugkomen als het niet goed was en dan zou hij hem gratis bij laten werken. Zo gezegd zo gedaan. 's Avonds in het hostel nog wat mensen tegen gekomen die ik ook in Auckland een paar dagen terug heb gezien. Na gegeten te hebben, lekker een film gekeken en naar bed gegaan. De volgende dag weer op de bus gestapt naar Taupo. Een uurtje rijden vanaf Rotorua. Ik ben hier al eerder geweest maar toen maar 1 nacht gebleven. Hans, de skydiver die ik in het vliegtuig van Amsterdam naar Auckland had leren kennen woont in Taupo en kwam mij ophalen van de bus. Na m'n spullen in het hostel te hebben gedropt hebben we bij hem thuis gegeten. Ik heb in totaal 3 dagen in Taupo gezeten. Omdat Hans overdag vaak moest werken heb ik mezelf prima vermaakt. We zijn wel 1 dag 's middags naar de de Hukafalls gegaan. een extreme waterversnelling. Langs het water liep nog een wandelpad die we hebben gelopen waar we uitkwamen in een natuurlijke warmwaterbron waar iedereen lekker met een biertje in hun bikini en zwembroek in het water zat. Heel grappig om te zien. De rest van de dagen heb ik nog met twee andere backpackers doorgebracht langs het Taupomeer en ben ik zelf nog 1 dag gaan paardrijden. En wat had ik daar de volgende dag spierpijn van! Niet te geloven.

Napier & Hastings

Op zondag en maandag was Hans vrij en hebben we de auto gepakt en zijn we naar Napier gereden, een schattig dorp waar na de aardbeving in 1931 is de stad opnieuw opgebouwd in een artdecostijl. We hebben door de stad gelopen en zijn naar een uitkijkpunt boven op een heuvel gelopen. Daar aangekomen was het uitzicht de haven. Niet helemaal wat we verwacht hadden. 's Avonds zijn we naar een ierse pub gegaan waar we uiteindelijk zijn blijven zitten en heerlijk hebben gegeten. De volgende dag was het Waitangi Day. Dit is de dag waarop er een verdrag is getekent tussen de Maorileiders en de Engelse. Hiermee geven de Maori's het recht aan de Engelse dat zij hun land mogen gebruiken. Helaas is Napier een erg klein dorp en alles was dus dicht en uitgestorven. We besloten naar Hastings te rijden, een dorp dat 20 minuten verderop ligt. Daar aangekomen was ook dit dorp uitgestorven. Na te hebben gekeken op de kaart lag er niets op rijafstand waar we even naartoe konden. We besloten weer terug te gaan naar Taupo waar we nog naar een natuurpark zijn geweest dat Craters of the moon(kraters van de maan) heet. Het is een heel gek gezicht want vanuit allemaal plekken in de grond komt stoom en hoor je borrelend water. Alsof je op een filmset loopt. Na te hebben geluncht ben ik weer terug naar het hostel gegaan. Daar ben ik weer een jongen tegengekomen waar ik in Auckland ook twee dagen mee heb doorgebracht. Samen hebben we geluncht en hebben we een film gekeken met een paar andere mensen. De volgende dag ben ik weer met de bus terugeggaan naar Auckland. 5 uur terwijl het buiten mooi weer was, een beetje jammer! Maargoed daar aangekomen heb ik op het dakterras met wat mensen gezellig wat zitten drinken. De volgende dag was het weer vroeg op want ik ging weer terug naar de Bay of Islands. Ik ben hier twee weken geleden al geweest maar het is zo'n mooie plek en dus prima om de laatste paar dagen te vertoeven.

Auckland, Les Mills here I come! & Bay of Islands =)

Daar zijn we weer, een beetje laat maargoed, beter laat dan nooit!

Welkom terug op mijn blog ;) waar waren we gebleven? Oja Kaikoura. De volgende dag zijn we met de Nakedbus (een busorganisatie die de touristen en kiwi's van plek naar plek brengt) naar Christchurch gereden. Daar aangekomen zag je meteen de ravage die de aardbeving een jaar geleden heeft aangericht. Alles ingestort en heel het centrum is afgesloten. Ik dacht dat iedereen overdreef maar nee, het is echt een spookstad geworden. We verbleven in een leuk hostel net buiten het centrum. Mandy en ik maakte ons laatste avondmaal klaar en hebben gezellig samen gegeten. Veel mensen komen aan in Christcurch en dus hebben we veel informatie uitgewisselt aan backpackers die op het punt stonden hun reis te beginnen. Heel leuk met al ons enthausiasme :P hihi. De wekker ging om 4 uur 's nachts en na een dikke knuffel met Mandy ging ik in de shuttle naar het vliegveld. Om 7 uur vertrok ik van Christchurch naar Auckland.

Auckland

Aangekomen in Auckland was het weer grijs en grauw. Auckland is niet de leukste stad om te verblijven en al helemaal niet als het bewolkt en regenachtig is. Ik ben 's ochtends meteen langs de sportschool geweest om mijn pas op te halen en in de namiddag ben ik meteen een bodypumples mee gedaan. Wat was deze sportschool groot zeg! Wow, 3 verdiepingen met alles erop en eraan. Zelfs 1 verdieping alleen voor vrouwen, gewichten, cardio en twee grote zalen waar les word gegeven. Ook word er in de cardiozaal nog groepslessen gegeven. In de kleedkamers zijn 2 verschillende sauna's en 2 zwembaden, en megaveel douches. Ik vermaak me hier wel! De drie dagen erna heb ik elke dag een bodypumples gedaan en nog een bodybalanceles meegepakt. Jan Roggeveen, een nationaal instructeur staat deze release op de Bodybalance dvd en ik ging hem natuurlijk supporten! We hadden in Nederland al via facebook contact gehad dus het was extra leuk om elkaar te zien! In het hostel heb ik een paar jongens leren kennen die in Auckland werkte dus die ook langer in het hostel verbleven. Daarmee dronken we elke avond gezellig wat op het dakterras. Ik ben ook nog een keer naar Devonport geweest met twee Engelse mee die weer een Kiwi kende en ons kwam ophalen met de auto, heel erg via via maar zolang ik twee uurtjes op het strand kan liggen (wat in Nieuw Zeeland nogal bijzonder is om de tijd te vinden om op het strand te liggen). De filming van de Bodypump kwam steeds dichterbij. 's Middags was het eerst tijd voor de bodybalance. De zaal zag er heel anders uit dan normaal, hoe snel ze dat in 1 dag kunnen doen! Overal camera's opgesteld en alle verlichting hing klaar. De les begon en nu was het dan wel heel echt. Een hele regie gaat eraan vooraf en als er iets mis gaat moet alles opnieuw. Vanaf de zijkant kon ik op een scherm zien hoe het uiteindelijk eruit zag. Precies zoals ik het thuis op m'n dvd zie. Heel grappig. Jan deed het heel goed en de les vloog voorbij. Na wat gegeten te hebben in de kantine was het tijd voor de Bodypump. Wauw het was afgeladen. Gelukkig heb ik me nog vooraan kunnen proppen op de eerste rij. Wat eigenlijk niet echt de bedoeling was maarja ik was er natuurlijk niet voor niks! (net als de rest van de mensen die er waren :P ). Desfeer was geweldig en deles was megazwaar! De spierpijn die ik de afgelopen dagen heb gehad viel trouwens onwijs mee voor de twee maanden dat ik niet heb gepumpt! Na de Bodypump heb ikin het hostel nog een afscheidsdrankje met een NLs meisje gedaan en hebben we lekker sangria gemaakt en nacho's met dip gegeten. Jam jam! De volgende dag verliet ik Auckland, op naar het noorden.

Bay of Islands

Het was weer vroeg, om 7 uur moesten we de bus hebben naar de Bay of Islands. We stonden met 3 mensen die ook uit mijn hostel waren te wachten op de ophaalplek maar de bus kwam maar niet. Na een miscommunicatie en we het Straykantoor hebben gebelt kwam de bus ons toch nog (45 min. later) ophalen. Jullie hebben waarschijnlijk al de foto's gezien die papa heeft geplaatst van de Bay of Islands. Eerst reden we naar een natuurreservaat waar we op een boot gingen met een glazen onderkant. Het is niet heel kleurrijk in de oceaan maar opzich wel leuk om te zien. We vaarde langs GoatIsland en zagen wat vissen in het water. We hadden een klein busje naar Bay of Islands, zo'n 9 mensen. Ik raakte aan de praat met een Nederlands meisje, Annouk. Na de boottrip reden we door naar Whangarei. We stopte bij een vogelopvang waar ik eindelijk voor het eerst in de twee maanden NZ een kiwi zag. Heel grappig om te zien! Buiten de kiwi's waren er natuurlijk nog veel meer vogels maar dat was niet zo bijzonder als de Kiwi, die de nationale vogel van Nieuw Zeeland is. Het was weer tijd om verder te reizen naar Paihia. Een heerlijk dorpje met een prachtig mooi uitzicht op de baai. 's Middags met een paar aan het strand gelegen en 's avonds een BBQ gehad in het hostel. Erg gezellig! Ook de buschauffeur, George, hadden Mandy en ik eerder op onze trip gehad en het was erg gezellig om hem weer te zien! De volgende dag gingen we naar het Noordelijkste puntje van NZ, Cape Reinga. Onderweg stopte we nog bij een dorpje waar ze iets met rubber deden ofzo. Niet heel bijzonder maargoed het zat bij de trip inbegrepen. We kwamen uiteindelijk na een lange rit helemaal bovenaan in Cape Reinga, na een korte wandeling met Annouk zag je de Tasman Sea en de Pacific Ocean tegen elkaar aan botsen. Omdat het een hele mooie dag was zag het er niet zo extreem uit. De kustlijn was erg mooi dus dat was een fijne beloning. Na veel foto's te hebben geschoten reden we met de bus over het strand, ja je leest het goed, over het strand! 90 miles beach. Nog wat foto's gemaakt en uiteindelijk bij de duinen uitgekomen waar we vanaf konden boarden. Met een bodyboard moesten de de hele hoge duin oplopen en vanaf het puntje moest je op het board gaan liggen en kon je naar beneden roetsjen. Superhard ging het maar wel heel gaaf! Na twee keer de duin op te zijn gelopen waren de kuitjes verzuurd en zat alles onder het zand, ai! We reden door naar Whangarei waar we fish and chips hebben gegeten, jammie jammie! In het hostel terug na een lange dag lekker gedoucht en naar bed. De volgende dag hadden Annouk en ik nog een boottocht gedaan waar we langs allemaal eilandjes gingen. We hebben daar ook nog dolfijnen gezien! Kon ik eindelijk mooie foto's maken :D We zijn even afgestapt in Russel, een schattig dorpje aan de overkant van Paihia. We hebben daar heerlijk in het zonnetje geluncht enzijn vervolgens met de Ferry teruggegaan naar Paihia.De Bay of Islands is een van de mooiste en rustigste plekjes in Nieuw Zeeland waar ik ben geweest en ik wil er zeker nog naar terug! Na onze boottocht was het helaas tijd om terug te gaan naar Auckland. Ik wilde graag langer blijven maar omdat het een lang weekend was in Auckland waren alle hostels volgeboekt dus moest ik wel terug. Helaas Pindakaas! Terug naar de grote stad.... Aangekomen in Auckland was het weer afscheid nemen, dit keer van Annouk, zij vliegt de volgende dag met 2 vriendinnen die ook door Nieuw Zeeland hebben gereist terug naar Nederland.

Auckland

Terug in Auckland zag ik weer mijn vriendjes in het hostel waar we weer gezellig op het dakterras hebben gezeten. Iedereen was de volgende dag vrij dus we besloten met z'n 4e de Coast to Coastwalk te doen. Je komt dan op twee heuvels, Mount Eden en One Three Hill. Deze geven een mooi uitzicht over de stad. We hadden een goede dag uitgekozen met mooi weer dus de 16 km die het lang was was prima te lopen! Terug zijn we natuurlijk met de bus gegaan, hihihi. De dag erna ben ik met een meisje die ik tegen ben gekomen bij de receptie en een jongen die ik al eerder had gezien in het hostel naar de haven geweest. Omdat het anniversaryweekend was in Auckland was het 'feest' en waren er overal straatartiesten. Het weer was eindelijk weer goed, warm en zonnig. We hebben ons prima vermaakt en lekker sushi gegeten aan de waterkant, wat is het leven toch zwaar! De volgende dag was het mijn laatste dag in de sportschool, 31 januari, ik begon mijn dag met een uurtje bodypump. Helaas waren de trainers er niet meer en was het gewoon een instructeur. Nog een flapdrol ook, hij vond zichzelf nogal grappig en belangrijk en hij was het allesbehalve. Na gedoucht te hebben ben ik even naar de haven gelopen om op 1 van de houten banken m'n dagboekje bij te schrijven. Helaas kwam er een dikke onweerswolk en moest ik terug naar het hostel. Daar even avondeten gemaakt en weer terug naar de sportschool. Om 6 uur was het tijd voor de Bodycombat, supergaaf en superzwaar. Ook hier was het weer helemaal afgeladen en het was zooooo warm! Een paar dagen ervoor was er een bodycombat trainer overleden en op het einde was het dus een extra beladen sfeer, erg emotioneel. De filming erna was de Bodyjam wat ik natuurlijk ook niet voorbij kon laten gaan. Lekker alles eruit gedanst! Ik heb nog nooit in m'n leven zo erg gezweet! Ik kon m'n t-shirt uitknijpen. Iel! Na de les nog even op de foto geweest met Gandolf (de trainer van Bodyjam) Samen met een paar nederlands en wat andere instructeurs hebben we nog een drankje gedaan en pizza gegeten die werd uitgedeeld aan het eind van de avond. Na de douche heb ik met Jan en Louise en twee Canadese trainsters nog een wijntje gedaan in de stad. Terug in het hostel mijn spullen gepakt want morgen vertrek ik weer uit de stad, eindelijk!

Xxx

Vief

Ps. sorry voor het lange verhaal!!

Mount Cook, Rangitata & Kaikoura

Hallo allemaal,

Wat fijn dat jullie mij nogsteeds volgen op mijn reis door Nieuw Zeeland :D In werkelijkheid is het nu nog 18 dagen voor ik terugvlieg naar Nederland maar met mijn blog loop ikruim een week achter. Desalnieteminblijf ik jullie natuurlijk gewoon schrijven, dat is wel zo leuk!

Mount Cook

17 Januari zijn we vanaf Queenstown weer richting het noorden gereden. Na vele fotostops, wat ook wel nodig was, kwamen we uiteindelijk uit in Mount Cook. 1 Van de mooiste plekjes waar ik tot nu toe ben geweest! Mandy en ik hadden in de bus besloten een pakket te kopen waar een overnachting, maaltijd, drankje, bioscoopkaartje en een 4x4drive tour in zat. Na onze bagage te hebben ingecheckt zijn we naar het hotel verderop gegaan waar we opgehaald zouden worden voor onze tour. We werden opgehaald door Graham, een man van rond de 65 met een dikke snor boven z'n lip. Dit word een saai tochtje dachten we toen we elkaar aankeken. We reden met een busje naar een parkeerplaats verderop waar de 4x4 klaarstond. Na de eerste 5 minuten wisten Mandy en ik dat we weer niet te snel moesten oordelen. Graham was supergrappig en reed als een gek over de onverharde weg. Hij vertelde honderduit over de omgeving en over Mount Cook. Ook zat er een maleisisch meisje in de auto die veel moeite had met Engels. Elke keer als Graham wat vroeg dan zei ze ja. Zo ook op de vraag of ze een keer naar de maan was geweest. Wij vonden dit natuurlijk behoorlijk grappig en Graham maakte er maar grapjes over. Gelukkig had het meisje het niet zo erg door! We reden uiteindelijk naar een gletsjermeer. Mount Cook heeft de grootste gletsjervan Nieuw Zeeland. De Tasmangletsjer. Deze is aan het einde helemaal grijs vanwege het stof. Het meer is 5 km lang en de gletsjer komt 30-40 m boven het meer uit. We zag vanaf de plek waar wij stonden (boven op een heuvel aan de rand van het meer) alleen het einde van de gletsjer maar om de hoek liep hij helemaal de berg op. Na wat foto's te hebben gemaakt reden we weer via de onverharde weg terug naar de bus. We hebben de auto opgeladen op een trailer en zijn met het busje terug gegaan naar het hostel waar we keurig voor de deur werden afgezet. Met wat blauwe plekken en kneuzingen van de wilde rit hebben we nog even voor het hostel op wat fatboys gezeten met een prachtig uitzicht over de bergen. Helaas konden we vanaf dat punt Mount Cook niet zien omdat die achter een andere berg lag maar alsnog was het uitzicht fenomenaal. 's Avonds hebben we in het restaurant gegeten met Natalie en de buschauffeur Dippy. Na het eten hebben we op zijn kamer nog een film gekeken. Nadat we de Hangover 2 hebben afgekeken zijn we naar bed gegaan waar we heerlijk hebben geslapen.De volgende ochtend moesten we afscheid nemen van Natalie. Zij ging door naar Christchurch omdat ze naar Australie zou vliegen. Na een paar weken met haar op te zijn getrokken is het nooit leuk om afscheid te nemen. Na een dikke knuffel reed ze weg in de bus en bleven Mandy en ik achter in Mount Cook. Vandaag zouden we een mooie wandeling maken. Na het ontbijt begonnen we. Het zou 4 uur zijn naar de top. Het eerste deel ging goed maar na 1.5 uur werd het steiler en steiler en merkte ik dat mijn lichaam echt heel erg moe was van het reizen. Na bijna een uur klimmen werd ik ontzettend misselijk en besloot ik de tocht niet verder af te maken maar bij een uitkijkpunt te stoppen. Mandy is de tocht verder naar boven gegaan. Bij de Lookout heb ik nog een uurtje in de zon gezeten om vervolgens in de bloedhitte, want dat was het wel, weer terug te gaan naar het hostel. Onderweg nog even gestopt in het infocentrum waar ze ook een museum over mountainieren hadden. Ik heb lekker gedoucht en m'n dagboekje geschreven in de zon. Vandaag ook voor het eerst verbrand. Ik dacht na bijna 2 maanden in NZ te zijn dat ik wel een half uurtje zonder zonnebrand kon. Niets is minder waar! Omdat de ozonlaag hier zo dun is verbrand je gigasnel, zelfs als je al bruin bent! Leerpuntje van vandaag dus ;). 's Avonds ben ik alvast gaan koken terwijl Mandy terug was van haar wandeling (wat uiteindelijk zelfs voor haar een helse tocht was, blij dat ik hem niet heb afgemaakt! ). Na het eten in de heerlijke buitenlucht met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond en de laatste zonnestralen op onze schouders zijn weweer naar het hotel verderop gelopen waar de bioscoop was. Daar hebben we een natuurfilm over Mount Cook gezien. Erg mooi maar niet zo indrukwekkend als de fiordenfilm in Te Anau. Die staat nogsteeds op nr. 1! 's Avonds zijn we lekker op tijd naar bed gegaan want we waren beide wel erg moe.

Rangitata

De volgende dag namen we de volgende Straybus naar Rangitata. Er zaten veel gezellige mensen op de bus dus dat beloofd gezellig te worden! Aangekomen in Rangitata werden er twee groepen gemaakt. 1 groep die ging raften en de andere groep die ging chillen. Natuurlijk gingen Mandy en ik raften! We mochten als eerst inchecken in het hostel waar we de beste beslissing hebben gemaakt om in een tent te slapen. 10 Dollar goedkoper en uiteindelijk veel meer ruimte dan in een dorm (een kamer met stapelbedden). En er stond ook nog gewoon een bed in :D wat ook wel fijn was! We kregen vervolgens in een loods instructies en moesten onze wetsuits aandoen. Dit bij elkaar duurde natuurlijk weer een hele tijd. Nadat iedereen klaar was reden we in ongeveer 20 minuten naar de rivier. De rafts werden van de oplegger gehaald en nadat we een groepsfoto hadden gemaakt gingen we het water op. Het eerste half uur was heel kalm en rustig en konden we mooi even oefenen. We zaten met z'n 5e in een boot. Twee instructeurs, waarvan 1 in opleiding, hielpen ons door de lichte stroming waarna het water wilder en wilder werd. Na een paar stromingen kwamen we bij een grote aan. We moesten de raft uitstappen om op de top te kijken hoe we moesten varen. Dit was gradatie 5, de hoogste gradatie die we zouden varen. De eerste ging goed! Na veel hobbels en bobbels waren we blij dat we er leven vanaf kwamen. Na zo'n 5 minuten waren we weer op rustiger water voor de volgende 5 kwam. We waren in totaal met 4 boten op het water waarvan er 1 de fotograaf was. Bij de volgende 5 waren wij als laatste boot. Deze stroming was veel langer en heftiger dan de vorige, gelukkig bleef dit keer ons team weer in de boot zitten. Helaas was dat niet voor elke raft want er dreven wat personen in het water. Die moesten wij dan ook nog is gaan redden. Alles kwam voorbij, zowel personen als peddels van hout die door de helft waren. Nadat we weer op rustig water waren en iedereen was in veiligheid mochten we uit de raft en het laatste deel zwemmend doen. Heerlijk in water dat 7/8 graden was! Na ruim 2.5 uur op het water te zijn geweest hebben we de rafts weer ingeladen en zijn we terug naar het hostel gereden waar een bbq op ons stond te wachten. De rest van de avond hebben we lekker gechillt en rustig aan gedaan.

Kaikoura

De volgende dag was het weer vroeg de bus in. We reden via de oostkust naar Kaikoura, een klein dorp waar alles om de marinelife draait. We kwamen 's middags niet op tijd aan om onze activiteiten te doen. Wel hebben we het al geboekt voor de volgende dag. 's Middags hebben we met een groepje bij een pleintje gebasketballt en zijn we even naar het strand gegaan. 's Avonds zijn we nog even naar een bar gegaan waar live muziek was. Op de terugweg zijn we met een paar nog even op het strand neergeploft om naar de sterren te kijken. Zoveel als hier heb ik het nog nergens gezien! Heel de melkweg is helemaal verlicht, ongelooflijk! De dag erna ging de wekker om 4 uur. Heel fijn!Maar het was voor een goed doel! We gaan met dolfijnen zwemmen! En nee niet zomaar dolfijnen, wilde dolfijnen! Om half 6 gingen we naar het bedrijf waar we uitleg en ons wetsuit kregen. We reden in een busje in 15 minuten naar de boot waar we met een groep opgingen. We gingen de zee op, ongeveer 30 minuten van de kust. Zodra er een groep dolfijnen gesignaleert was ging de kapitein er op af en probeerde zo de boot te leggen dat we meteen in de groep dolfijnen waren. We moesten snel onze snorkelmaskers opzetten en onze snorkel opdoen om vervolgens aan de achterkant van de boot plaats te nemen. Als de kapitein de motor had uitgezet ging er een luide toeter dat het veilig was om het water in te gaan. Je moest zo snel mogelijk het water in glippen en onderwater kijken. Door geluid te maken en je armen langs je middel te houden kon je de aandacht van de dolfijnen trekken. Dit was echt geweldig. Zo'n 100 dolfijnen zwommen en sprongen om je heen. Je moest geluid maken en hard zwemmen om ze bij te houden. Ze kwamen ook echt heel dichtbij en zwommen rondjes om je heen. Na een minuut of 15/20 was de groep dolfijnen weg en moest je weer op de boot. Dit proces hebben we 4 keer gedaan. Althans de rest van de groep. Bij de briefing hadden ze al gezegd dat als je de neiging heb zeeziek te worden dat je vandaag 96% kans heb dat je het word. Na mijn ervaring op de ferry naar Steward Island had ik er niet veel vertrouwen in maar ik had betaald voor de tour en wilde het heel graag doen. Nadat ik de tweede keer de oceaan in was geweest en weer terug op de boot kwam werd ik plotseling heel erg ziek. De rest van de tour heb ik 8 keer overgegeven en geen dolfijn meer gezien. Alleen maar de binnenkant van de emmer. Ik heb nog een verwoede poging gedaan om foto's te maken omdat ik dat toch wel wilde, waarvan twee ook nog goed gelukt waren! Bofkont dat ik ben :P Na me te hebben omgekleed en de rest klaar was met zwemmen zijn we nog achter de dolfijnen aangevaren voor foto's en richting de haven gegaan. Nogsteeds alleen maar de bodem van de emmer gezien. Mijn lichaam was op en de rest van de dag heb ik alleen maar op de bank voor me uit zitten kijken. Gelukkig kon ik daarna wel weer wat eten en heeft een engelse jongen Ollie voor ons gekookt wat ook wel heel erg smaakte! Desalniettemin was het een onwijs gave ervaring en ik zal het nooit vergeten. Ik heb de natuur wakker zien worden, de zonopkomst gezien vanaf de oceaan en de dolfijnen langs me heen zien zwemmen. Dit pakt niemand mij meer af. Laten we het emmerincident gewoon maar vergeten :D toch?!

Morgen gaan we weer verder en mijn afscheid met Mandy komt steeds dichterbij...

Maar voor nu! Nog even genieten :D

Xx

Vief

Roadtrip door de Catlins --> Invercargill - Dunedin

Hello,

Ons volgende avontuur begint in Queenstown. Via Natalie hebben we een van(auto waar je in kan slapen) geleend. James, een Engelse jongen die in Queenstown werkt, woont in hetzelfde huis waar Natalie twee weken heeft gezeten. Hij was zo lief om zijn van voor 6 dagen uit te lenen! Daar zijn we hem heel dankbaar voor. Maar met zelf reizen komen zo ook gevaren om de hoek kijken. In Nieuw Zeeland rijden ze namelijk niet aan de rechterkant, wat de goede kant is, maar aan de linkerkant. Gelukkig was het een automaat en hoefde we niet te schakelen. Na de auto bij het huis 's ochtends te hebben opgehaald was het aan mij de eer om als eerst te rijden. Mandy en Natalie wilde het eerst even aankijken en ik stond echt al 1.5 maand te springen om auto te rijden, want ja ik mis dat echt! Daar gingen we dan, we moesten eerst door de binnenstad van Queenstown om onze backpacks bij het hostel op te halen. De eerste obstakels zoals rotondes diende zich aan. Na aanwijzingen van de meiden zijn we zonder aanrijdingen de stad uitgereden. We hadden de dag ervoor met Chris gesmst.

Chris hebben we leren kennen in Wanaka. Hij was een van de boeren die aan onze tafel schoof op het balkon bij het restaurant. Hij was de meest 'normale' en had ons toen ( dat is inmiddels bijna al weer twee weken geleden) uitgenodigd om langs te komen. Ik had hem gesmst of de uitnodiging nog stond en dat we de volgende dag langs konden komen omdat het op onze route naar het zuiden was en of we daar meteen dan konden slapen. Het was allemaal geen probleem en we waren van harte welkom. We reden eerst naar Glenorchy dit is een stadje ten noorden van Queenstown. Omdat Chris de hele dag nog aan het werk was had het niet zoveel zin om daar al naartoe te gaan. We reden naar Glenorchy en deden een wandeling van ongeveer een uur naar de lagoon. Daar hebben we even lekker op een bankje gezeten en van het uitzicht genoten. We liepen terug naar de auto en gingen lunchen bij een picknicktafel die bij het park stond. Tot het weer omsloeg, er kwamen donkere wolken aan en het ging onwijs hard waaien. Over het meer bij Glenorchy kwam een onwijs grote stofwolk. Ik had nog nooit zoiets gezien. Voor het slechte weer los ging barsten reden we naar het zuiden. Chris had gezegd dat het vanaf Queenstown zo'n 40 minuten rijden was. Uiteindelijk hebben wij er ruim twee uur over gedaan voordat we eindelijk bij de goede weg aankwamen. Het was nog 12 km land inwaarts rijden voor we bij het Station, waar chris werkt, aankomt. Het was een onverharde weg en we hadden geen idee hoe het station eruit zag. Na twee keer verkeerd te zijn gestopt en de slappe lach te hebben omdat het allemaal zo lang duurt en zo sullig was waren we eindelijk aangekomen bij het station. Ze hebben een schapenboerderij en een helikopterbedrijf dat iets met chemicalien doet over de bossen om ze in goede conditie te houden ofzo. Dat begreep ik er in ieder geval van! Chris en George kwamen ons tegemoet en na nog 2 minuten achter Chris aangereden te zijn kwamen we aan bij hun huis. Chris woonde daar samen met helicopterpiloot Greg. Greg was jarig en 's avonds zouden we een barbeque hebben. We kregen een eigen kwamen met een 2persoonsbed en een matras op de grond. Het was een ruim huis met grote kamers. Superfijn dat we daar konden slapen 's nachts. We begonnen met het klaarmaken van de barbeque. Wij maakten een tonijnsalade en de jongens zorgde voor de bbq. Ze hoeven hier niet voor hun vlees te betalen want wat ze eten hebben ze zelf geschoten. Zo hebben we zelfgeschoten rendier op. Hoe vers wil je het hebben!Bij de barbeque waren alle farmers die in de omgeving werken en die met elkaar bevriend zijn. Het was heel gezellig maar soms ook een beetje moeilijk om iedereen te begrijpen. Kiwi's onder elkaar praten best wel snel en hebben soms toch weer andere Engelse woorden dan die wij leren op school. Na de barbeque begon er een jongen met gitaar spelen op de veranda. Het was inmiddels heel hard gaan regenen maar het was zo gezellig om met z'n alle op de veranda liedjes te zingen en lekker te kletsen. Als ik het achteraf bekijk hoe het is gegaan dat we op deze boerderij zijn beland is het heel erg gek! Misschien denken jullie ook wel; die meid is gek om bij vreemde in the middle of nowhere te gaan bezoeken en te blijven slapen. Maar ik heb wel gemerkt dat je hier heel erg op je gevoel moet afgaan en dat dat eigenlijk altijd wel goed gaat. Zo ook hier! Dichter bij Nieuw Zeeland kun je niet komen. Het voelde zelfs een beetje alsof ik in de serie McCleods Daughters zat. Hihihi. We hebben tot een uur of 1/half2 gezellig muziek zitten luisteren en een drankje gedaan toen we naar bed zijn gegaan. De jongens moesten om 5 uur weer op staan om te werken, ai! We hadden geen wekker gezet omdat er in onze kamer geen gordijnen hingen hadden we wel gedacht dat we wakker werden maar niets is minder waar.

Om 11 uur werden we wakker, oepsie! Het huis was leeg, wij zijn gaan douchen en hebben met pannenkoeken ontbeten. We hebben onze lunch klaargemaakt en hadden ondertussen smscontact met Chris. Hij was in de hangar materialen aan het schoonmaken. We namen wat lunch voor hem mee en gingen hem bedanken. Na afscheid te hebben genomen zijn we de hobbelige weg weer terug naar de hoofdweg gereden. Inmiddels was Mandy achter het stuur gekropen. We gingen nu echt de Catlins verkennen. De Catlins is het gebied dat Zuidoost op het zuidereiland ligt. We begonnen in Fortrose waar we moesten tanken omdat dit onze laatste kans zou zijn om benzine te halen. Vanaf Fortrose hadden we meteen ook geen bereik meer met onze telefoon. Nogsteeds was het heel slecht weer, regen regen regen en 11 graden. Dit waren we niet meer gewend! We wilde in eerste instantie in een tent slapen maar omdat het zo slecht weer is hadden we besloten om in een hostel te slapen. Aangekomen in Curio Bay waren alle hostels vol en waren we genoodzaakt om op de camping plaats te nemen. In de regen hebben we de tent opgezet die helemaal doorweekt was. Dit ging niet werken! We moesten dus alledrie in de auto slapen. Na een mislukte pinguinzoektocht en een tonijnsalade klaargemaakt in een plastic zak in plaats van gewoon in een slakom(je moet toch een beetje creatief zijn als je ergens niet op berekent bent!) hebben we de auto zo ingedeeld dat iedereen een plekje had om te slapen.De stoelen kon je in een ligstand zetten. Natalie en Mandy lagen op stoelen en ik had een plekje op de grond. Het regende en onweerde en ik was bang dat de tent er morgen niet meer zou staan. Je kan je voorstellen dat ik niet de beste nacht van m'n leven heb gehad. Toch werden we ook de volgende dag pas weer om half 11 wakker. Na een ontbijtje in de auto zijn we verder gaan reizen richting Dunedin. Wel hebben we eerst bij de receptie van de 'camping' gebelt zodat we zeker waren van een overnachting komende nacht. We reden langs de mooiste stranden, waar je heerlijk kan liggen als de zon zou schijnen, en we hebben verschillende watervallen gezien. Zo zijn we langs NiagaraFalls geweest, geen foto's van want het was een beetje teleurstellend. McLean Falls was een stuk beter! We hebben bij een leuk cafe een grote kom soep genuttigd. We waren wel toe aan een beetje opwarming. Uiteindelijk zijn we 's avonds bij Surat Bay aangekomen bij een schattig hostel aan het strand. Na opnieuw een mislukte pinguinjacht (waar we 20 min. voor om zijn gereden) zijn we 'luxe' uit eten geweest in het grootste dorp Owaka. 's Avonds in het hostel heb ik de hairextensions van Natalie uit haar haar gehaald en hebben we ons dagboekje bij geschreven voor we naar bed gingen. De volgende dag, inmiddels 14 januari, zijn we verder gaan rijden richting het Noorden. Bij Surat Bay zijn we s middags trouwens ook nog over het strand gelopen waar we, heel pardoes, een paar zeehonden en zeeleeuwen op het strand zagen liggen. We wisten wel dat er een kans was dat ze er zouden zijn maar eigenlijk waren we er niet vanuit gegaan en liepen we gewoon gezellig te kletsen tot we bijna voorbij een zeehond liepen die lekker lag te slapen op het strand. Het is belangrijk dat je afstand bewaard en niet tussen de zee en de zeehond loopt, alleen ging dat wat lastig als de zeehond bijna tegen de duinen aanligt. Die zeeleeuwen zijn trouwens megagroot! Best wel een beetje eng dus we bleven toch maar op een afstandje foto's maken. Wel heel gaaf om deze beesten in de natuur te zien i.p.v. in een dierentuin. Goed, onze eindbestemming is dus Dunedin. De studentenstad van Nieuw Zeeland. Aangezien het hier nu zomer is zijn alleen de zomerscholen open en de studenten niet in de stad. Desalnietemin is de stad supergroot en redelijk druk. En jawel ook hier regende het weer. Dolletjes. We zijn in totaal 2 dagen in Dunedin geweest. Ik zal in het kort even samenvatten wat we daar hebben gedaan voor het een nog langer en slaapverwekkender verhaal wordt! Ik heb nieuwe schoenen gekocht en een sportbroek, ik kan het toch niet laten! We zijn naar de steilste straat van de wereld geweest en hebben deze getrotseerd, we hebben japans gehaald wat erg lekker was, we hebben zelf een avond gekookt, we hebben een avond gepoolt enik hebeen avond een film gekeken en in m'n dagboekje geschreven terwijl Natalie en Mandy in de stad een drankje aan het doen waren en de klap op de vuurpijl: we hebben pinguins gezien! Na drie keer een mislukte zoektocht naar de pinguins te hebben gemaakt hadden we besloten om toch maar een tour te doen naar de pinguins. Dit zijn wilde pinguins op een privestrand waar toeristen niet anders kunnen komen dan met het bedrijf wat daar opereert. We hebben daar ook nog zeehonden gezien. Je gaat op een gegeven moment onder de grond en er zijn verschillende uitkjikposten waar je heel dicht bij het nest kan kijken. De kuikens zijn helemaal niet klein meer maar heel groot en dik. Wel heel leuk om te zien! De pinguins die we hier hebben gezien waren de Yellow Eyed Pinguins, dit zijn andere en veel grote pinguins dan de bluepinguins die we in Steward Island hebben gezien. Ik ben blij dat we uiteindelijk de tour hebben gedaan en de pinguins hebben gezien! Na 2.5 dag Dunedin was het tijd om te vertrekken naar Queenstown om de auto terug te geven aan James. In Queenstown hebben we 's avonds nog een drankje gedaan in een van de barren. Niet al te laat naar bed want morgen gaan we weer op de Straybus, naar 1 van de mooiste plekjes in Nieuw Zeeland. Wat dat is.... jullie mogen raden.

XXX

Steward Island, Te Anau, Milford Sounds & GunsCamp

Daar zijn we weer,
Ik moet even inhalen vandaar meerdere blogs :D Om het overzichtelijk te houden schrijf ik niet alles in een keer.

Steward Island
Om 7 uur 's morgens gingen we van Queentown naar Bluff. De plek waar je van het Zuidereiland van Nieuw Zeeland op de veerboot naar Steward Island kan. Je kunt Steward Island op de kaart zien. De overtocht duurde ongeveer een uur. De zee was wild en ik was kotsmisselijk. Toen ik op het punt stond om mijn papieren zakje te gebruiken kwamen we dichter bij land en werden de golven van 4 meter, 1 meter hoog. Ik trok bij en na 20 minuten verder te hebben gevaren konden we aan land. We hebben de backpacks naar het hostel gebracht en hadden bij het informatiecentrum scooters zien staan. Aangezien Steward Island ook weer erg heuvelachtig is leek dit ons (mandy, natalie en ik) de ideale manier om het eiland te verkennen. In 4 uur hebben we het hele eiland, voor zover je dat kon zien met de niet geasfalteerde wegen, gezien. Natalie had, net als ik, nog nooit scooter gereden. De angst was te lezen in haar ogen en na 5 minuten rijden kreeg ze het al voor elkaar om tegen een muur van een rots aan te rijden en haar been open te halen. Het was hilarisch, gelukkig kwam ze met wat blauwe plekken en een paar schrammen ervanaf. 's avond hebben we met nog twee andere, Agathe (frankrijk) en Sven (zwitserland) rijst met kip en groente gekookt. Na het eten tegen schemer aan zijn we bij de haven pinguins gaan kijken. Er schijnen hier blauwe pinguins (de kleinste pinguinsoort) voor te komen. Na 3 kwartier wachten kwamen er eindelijk drie tevoorschijn. Het was inmiddels donker en er mocht niet geflitst worden dus ik heb geen foto's. Na het verschrikkelijk koud te hebben, Steward Island ligt natuurlijk dichter bij Antartica, freezing! We zijn lekker ons warme bedje ingedoken. De volgende dag zijn we naar Ulva Island geweest. Op het eiland woont niemand maar er zijn wel heel veel mooie vogels te zien. Ook hebben we onderweg in de boot piguins gezien en op een strandje een zeeleeuw zien zwemmen langs de kust. Ik ben 's middags mijn boekje gaan schrijven en Mandy en Natalie zijn nog te voet het eiland gaan verkennen. 's Avonds lekker pasta pesto gegeten en nog wat gedronken met Sven en Agathe. De volgende ochtend gingen Mandy en ik weer op de ferry naar het vaste land. Natalie, Sven en Agathe bleven achter en we zouden ze twee dagen later weer op de Straybus zien. De Straybus komt maar twee keer in de week langs en Mandy en ik wilde niet zo lang blijven op het eiland dus morgen gaan we een nieuw avontuur tegemoet.....

Te Anau
We zitten op de ferry en maken een plan hoe we van Bluff naar Te Anau gaan. Dit is ongeveer 2.5 uur rijden. We hadden expres geen busticket gekocht want we wilden iets nieuw proberen; liften. We hoorde van iedereen dat het zo makkelijk is om opgepikt te worden en met z'n tweeen durfde we het wel aan. Toen we onze spullen bij Bluff van de veerboot hadden gehaald vroeg een vrouw die bij ons in hetzelfde hostel had gezeten of we vervoer hadden naar Invercargill. Dit is een wat grotere stad ten noorden van Bluff. Rebecca (uit Auckland) wilde ons daar wel heen brengen. Jeeeeh, wij waren natuurlijk superblij want dit leek ons het moeilijkste stukje, om weg te komen uit de haven. Rebecca zette ons af op een drukke weg die naar Te Anau ging. We hadden een bordje met Te Anau gemaakt en daar stonden we dan, met onze duim omhoog en ons hele hebben en houden naast ons op de grond. Binnen 1 minuut stopte er een auto en die mevrouw was onderweg naar haar werk maar wilde ons wel een stukje verder brengen. 10 minuten later zette ze ons bij een kruising naar Te Anau. We hebben nog geen 5 minuten gestaan toen er weer een auto stopte. Het was een man alleen die rechtstreeks naar Te Anau ging. Hij was een priester en in plaats van de snelste route te rijden reed hij ons via de kustroute naar Te Anau. Hij liet ons meren zien en de mooiste baaitjes. We hebben het erg getroffen. Aangekomen in Te Anau heeft hij ons voor de deur van ons hostel afgezet waar wij hem op een koffie hebben getrakteert. 's Avonds zijn Mandy en ik nog naar de bioscoop geweest waar we een fiordenfilm hebben gezien, gefilmd vanuit een helicopter. Onwijs mooi! De volgende dag hebben we een watertaxi naar de andere kant van het meer genomen die ons bij het begin van de Keplertrack bracht. Keplertrack is een driedaagse wandeling over de bergen. Mandy en ik deden een eendaagsetocht naar de summit van Mount Lexmond.Dit is een 1741 meter hoge berg. Er stond 5-6 uur voor. Wij hebben hem in 4 uur gelopen. Onderweg veel gezellig mensen tegengekomen. Op de top kwamen we elkaar allemaal weer tegen en hebben we nog een groepsfoto gemaakt. In 2.5/3 uur zijn we weer naar beneden gelopen en hebben we op ons hostel op ons, jawel, dakterras gegeten. De volgende dag worden we weer door de bus opgehaald om verder naar Milford Sound te reizen.

Milford Sounds
's Ochtends zijn we weer herenigd met Natalie. We zijn met de bus door de Milford Sounds gereden, een prachtig uitzicht langs alle bergtoppen met watervallen en fiorden. Aangekomen bij de fiorden zijn we op een boot gestapt die ons in 1 uur en 40 minuten langs mooie plekjes bracht. Je voelt je in een keer heel erg klein omdat de bergen vanuit het water de hoogte in reiken. Op de rotsen lagen zeehonden te rusten en vanuit de fiorden kwamen watervallen. Omdat het al zo lang droog is geweest in Nieuw Zeeland, wat echt een probleem blijkt te zijn want iedereen heeft het erover, zijn er niet zoveel watervallen als normaal. Maargoed voor ons was het allemaal voor de eerste keer dus was alles allemachtig prachtig. Na de boottocht zijn we weer op de bus gestapt en reden we naar ons volgende overnachtingsplek. Onderweg nog op een paar mooie plekjes gestopt waar de watervallen van metershoogte naar beneden kwamen en neerkwamen op de ijsvlakte dat op de grond lag. We reden weer wat verder naar onze overnachtingsplek, GunsCamp. En het voelde ook als een kamp. We hadden kleine hutjes met 6 bedden. 2 stappelbedden en 2 bedden die letterlijk bestonden uit houten planken. Nadat we met de groep thaise curry hebben gekookt nam onze buschauf ons mee op 'mission'. We gingen eerst naar een waterval waar hij zelf ook nog nooit was geweest. Die was wel erg mooi maar daarna begon het avontuur pas. We reden de weg verder op waar een touwbrug over het water heen was. Per 5tal mochten we eroverheen lopen. Nadat de hele groep eroverheen was was er nog een touwbrug verder. Deze was ongeveer 30 minuten lopen had Digger, onze buschauf van de eigenaar van gunscamp begrepen. Dit was uiteindelijk bijna een uur lopen omdat het niet echt een bospad was maar meer gewoon dwars door het bos. Het werd schemerig en niemand was hierop voorbereid. Dus alle zaklampen lagen nog op het kamp. Toch zijn we doorgelopen. Uiteindelijk bereikte we de andere touwbrug waar we na 10 minuten onze weg terug weer zochten. Sommige hadden hun telefoon als lampje maar aangezien er geen bereik was hadden Mandy en ik die op het kamp laten liggen. Het was inmiddels helemaal donker geworden en het was lastig om de weg terug te vinden. Ik heb nog een keer hard m'n hoofd gestoten tegen een boom die over het 'pad' was gevallen. Die bomen geven ook niet mee, stom! uiteindelijk kwam de eigenaar ons 'redden'. Hij was een beetje bezorgd geworden en was gaan kijken met z'n jeep waar we uithingen. We voelde ons een beetje sullig maar het was vooral heel grappig. Terug aangekomen bij het kamp vertelde de vrouw doodleuk dat we nog 15 minuten warm water hadden en licht voordat ze alles afsloot voor de nacht. Oke het was inmiddels half 12 maartoch. Het voelde echt weer alsof we op groep 8 kamp waren. Terwijl we ons aan het omkleden waren om ons heerlijke (harde) bedje in te duiken gingen inderdaad alle lichten uit. Heel fijn! Ook de sandfly's waren hier niet weg te denken. Uiteindelijk heb ik wonder boven wonder redelijk vast geslapen.

De volgende dag zijn we terug naar Queenstown gereden. Daar zijn we in de late middag aangekomen waar Mandy en ik nog even genoten van een overheerlijk ijsje. We hebben de was gedaan, dat was ook wel nodig, en 's avonds een afscheidsetentje met Simon en Tom gedaan. Dit zou de laatste avond zijn dat we ze zouden zien. Vanaf nu waren onze paden echt een andere kant op. We hebben gezellig bij een italiaan pizza gegeten en 's avonds nog een drankje gedaan. Helaas aan alles komt een eind, na afscheid genomen te hebben van Simon en Tom. waren de jongens bijna in tranen. Hoe kan het ook anders als je zulke leuke hollandse meiden ontmoet ;) Wij vervolgde onze reis. Dit keer niet met de Straybus maar met ons eigen geregelde vervoersmiddel. Maar daar moeten jullie even op wachten... dat avontuur kun je later lezen....

DOEI!!!
XX

New Years Eve in Queenstown

Kia Ora!

Wanaka

Ja hoor het is weer zover, heerlijk om 7 uur in de bus richting de volgende bestemming. In Wanaka stappen Mandy en ik 1 nachtje af voor we verder gaan naar Queenstown waar we oud en nieuw zullen vieren. Voor we aankwamen in Queenstown zijn we nog bij een mirrorlake gestopt. Deze is zo donker en (vaak stil) dat de omgeving zich weerspiegelt in het meer. Heel heel mooi gezicht! Na een wandeling van 40 minuten zijn we weer verder gaan rijden waar Mandy en ik 's middags aankwamen in Wanaka. Een leuk dorpje waar veel families hun vakantie vieren. We besloten het er vanavond van te nemen en luxe uit eten te gaan. Daar hadden we echt even behoefte aan. We zochten langs het meer van Wanaka een leuk restaurantje uit waar we heerlijk hebben gegeten. We hadden zo veel op dat we het toetje even moesten laten gaan. We besloten boven bij de lounge een drankje te doen en later het dessert te nuttigen. Boven op een balkon hadden we een prachtig uitzicht op het meer met zonsondergang. We werden al gauw vergezeld door 6 boeren die voor een paar dagen in Wanaka/Queenstown waren. Het waren echte boeren, luidruchtig en lomp. Maargoed het waren locals en konden ons dus wel precies vertellen wat te doen in Nieuw Zeeland. We zijn met een paar nog naar een kroeg geweest dat onder ons hostel was. En toen in een keer zagen we een paar bekenden. Achterin de bar stonden, jawel, Simon en Tom. De jongens waarmee we ook kerst hadden geviert! We hebben gezellig een drankje gedaan en afgesproken dat we de volgende dag Wanaka zouden verkennen. Dat hebben we dus ook de volgende dag gedaan. Uiteindelijk zijn we niet verder gekomen dan de rand van het meer waar we wat foto's hebben gemaakt en gezellig hebben gekletst. Na de lunch kwam om 2 uur de bus ons ophalen om verder te reizen naar Queenstown

Queenstown

Na nog een uurtje in de bus te hebben gezeten kwamen we aan bij een brug waar kon worden gebunjeejumpt. Wat vief natuurlijk niet heeft gedaan, dus na een uurtje in de zon hebben gezeten konden we eindelijk inchecken in het hostel! Queenstown is tot nu toe de leukste grote stad waar we zijn geweest. Hier hebben we ook weer afgesproken met Natalie. Een meisje dat we op de Eastcoasttrip hebben leren kennen en hier al twee weken bij een vriend inwoont. We hebben 's avonds lekker Thai's gegeten in een restaurantje waar we op straat ook weer de boeren van Wanaka tegenkwamen. Morgen is het oud en nieuw dus Queentown was vol gelopen met allemaal feestgangers die een leuk oud en nieuw wilde hebben. De twee bussen waar we de afgelopen dagen in hebben gezeten waren ook in Queenstown dus iedereen van die bussen kwamen we tegen op elke hoek. Als je even boodschappen wilde doen kostte het je zo een uur voor je bij de supermarkt was omdat je met iedereen op straat een praatje maakt. Dat geeft je wel het gevoel dat je een beetje thuis bent dus dat is wel heel leuk! En het is lekker weer! Rond de 25/30 graden waardoor het echt zomerzomer voelt.

De volgende dag was het 31 december. Totaal niet het gevoel dat het de laatste dag van het jaar is. We hebben met een paar mensen in het park Diskgolf gespeelt. Dat is met een frisbee een soort golfparcours afgaan en dan moet je in een basket gooien in een bepaald aantal gooien. Ik weet niet of jullie het snappen maar anders moeten jullie het maar even googlen. We hebben nog even lekker aan het meer gelegen en hebben boodschappen gedaan. Daarna gingen we lekker douchen en zijn we naar Natalie's huis gegaan waar we zouden koken voor haar huisgenootjes. Daarna zijn we met de taxi naar een kiwihuis gegaan ergens op een heuvel van Queentown. Een supermooi uitzicht over het meer waar we om twaalf uur het vuurwerk in de lucht zagen gaan nog voor we hadden afgeteld. Het was een gezellige sfeer en gezellige mensen. Om half 1 voelde Mandy zich niet zo lekker en was voor haar oud en nieuw voorbij. We hebben 2 uur op de badkamervloer gezeten en zijn daarna met de taxi terug naar het hostel gegaan. Ik ben vervolgens alleen de stad in gegaan waar ik weer heel veel bekende tegenkwam en me prima heb vermaakt. Om half 6 kwam de zon op en ging ik mijn bedje in. Morgen een relaxdagje!

We hebben heerlijk op het strand aan het meer gelegen met Simon en Tom. In de namiddag met Peter en Bennie, twee nederlandse jongens die stage lopen in Picton, nog in een parkje gezeten. 's Avonds hebben we een Fergburger gegeten. Dit is echt een ding hier, de furgburger, het is een hamburger tussen de 10 en 15 dollar en hij is megagroot en superlekker! We moesten dus ook een uur in de rij staan. Een uur wachten, ondertussen lekker gedoucht in het hostel, en daarna nog 15 minuten wachten tot we konden genieten van onze heerlijke hamburger. De beste manier om het jaar goed te beginnen dachten wij zo! Na een volle maag nog even de stad in gedoken. In Queenstown maakt het niet uit wat voor dag het is, stappen kun je hier elke dag!

Onze nieuwjaarsduik kwam iets later. Op twee januari hebben we gecanyont. Dit doe ik ook in Frankrijk bij het buitensportbedrijf dus het was extraleuk om te zien hoe het hier is. In drie uur gingen we stroomafwaarts in een supermooi gebied naar beneden via abseils, tokkels, glijbanen en sprongen. Het water was alleen heel erg koud, namelijk 6 graden. Ai ai ai. Bij terugkomst hebben we in een parkje onzelf even opgewarmt en bijgekletst met Natalie. 's Avonds hebben we Indiaans gehaald bij een Takeaway. Dit is een goedkope manier om toch nog gezond te eten en niet te hoeven koken en geen afwas te hebben :P hahaha.

Het is alweer de derde dag van het nieuwe jaar. Het was alweer een mooie zonnige dag. We hadden een ticket gekocht voor de gondel omhoog. Queenstown ligt aan een meer tussen de bergen dus als je zo'n berg opgaat heb je een heel mooi uitzicht over de stad. Boven aan de gondel kon je ook met een soort rodel (de Luge) een parcours naar beneden doen. Bij het hostel hadden we een pakket geboekt en konden we dus dit parcours afleggen. Het was weer even alsof je kind was. We gingen 5 keer met een rotgang de heuvel af en hebben de grappigste foto's. Na de Luge gingen we een wandeltrack doen. Ben Lomond genaamd. Het was een onwijs pittige klim van 2.5 uur steil omhoog met allemaal losse stenen en de felle zon op je bolletje. Ik vond het even allemaal niet meer zo leuk maar het uitzicht na 2.5 uur afzien was fenomenaal. Vanaf 1748 meter hoogte kon je 360 graden om je heen kijken over de Alpen van Nieuw Zeeland. Dit was het wel waard! Na wat foto's en een korte lunch (het was erg windie windie op de top) mochten we weer aan onze tocht naar beneden beginnen, deze duurde 2 uur. 's Avonds hebben we een kroegentocht gedaan. Die ook elke avond door Queentown gaat. Je gaat langs 6 verschillende kroegen en krijgt een gratis drankje. In het begin waren het maar 3 mensen die we kenden die meegingen maar in de eerste bar waren veel mensen die we kenden van Stray en haalde we uiteindelijk iedereen over om mee te gaan. Met een groep van 20 man gingen we langs de clubs en hadden een gezellig avond met een drankje en een dansje. We hebben het niet heel laat gemaakt, om 1 uur ging ik terug naar het hostel waar ik nog even achter de computer heb gezeten om vervolgens om twee uur mijn bedje in te duiken.

De laatste dag in Queenstown was warm maar niet heel zonnig. We hebben de laatste was gedaan voor we weggingen en zijn in het park gaan liggen waar we ons dagboekje wilde schrijven. We lopen een beetje achter namelijk, zo'n 8 dagen. Hihihi in plaats van schrijven zijn we in slaap gevallen en wakker gemaakt door Natalie die ons zag liggen, oepsie! We hebben 's middags nog een ijsje (de lekkerste tot nu toe) gehaald en ook Bennie en Peter kwamen even gedag zeggen. 's Avonds zijn we uit eten geweest en lekker op een terrasje gezeten. We hebben met Peter, Mandy en nog twee mensen van Stray de zonsondergang gekeken. Heel erg indrukwekkend hier! Morgen vertrekken we verder richting het Zuiden naar Steward Island.

Xxx

Vief

Greymouth and Franz Jozef Glacier

Hello Allemaal,

Bij deze alvast een gelukkig nieuwjaar!! Met mijn verhaal loop ik zoals gewoonlijk iets wat achter maar wilde toch mijn blog beginnen met jullie een gelukkig nieuw jaar te wensen! Bij deze!

Terug waar we gebleven waren, Abel Tasman National Park. Vanaf Abel Tasman zijn we verder gaan reizen langs de westkust. Onderweg zijn we bij verschillende mooie plekjes gestopt waaronder een mooie baai, een uitkijkpunt om zeehonden te zien(niet gebeurd overigens) en Pancakerocks. Op elkaar gestapelde rotsen langs de kust. We reden verder naar Greymouth waar we een overnachting zouden hebben en de volgende dag rond 1 uur verder reizen naar Franz Jozef. We stopten bij een best leuk hostel. Greymouth zelf is een heel klein stadje waar niet veel te beleven is. We zijn met een stel wat boodschappen voor die avond gaan doen. We hebben gekookt (wat een uur duurde omdat we op de helft erachter kwamen dat de rijst 35 min. nodig had) ach ja ik ben geen keukenprinses :D. Daarna was er in de pub die aan het hostel vast zat een feestje. Je moest verkleed komen in een vuilniszak. Als je er goed genoeg uit zag dan kreeg je een bingokaart waarmee je shotjes alcohol kon winnen. Na het avondeten was iedereen al druk bezig met de mooiste creaties. En ja ik weet nu zeker, ik zie er zelfs in een vuilniszak goed uit! Hahaha. Tijdens de bingo was het spannend. Een frans meisje die naast me zat had als eerste een rij vol en daarna gingen we voor een hele kaart. Ik had als eerst mijn kaart vol samen met George, een 30jarige fotograaf uit Duitsland. We deelden onze 4 shotjes. Dus voor ieder twee. Daarna was het tijd om naar bed te gaan voor mij want ik moest de volgende dag om 8 uur klaar staan. Ik ging jade carven. Jade is een soort steen die hier voorkomt in Nieuw Zeeland. Een mooie groene kleur en vrij duur. Er zouden 5 meiden zijn maar ik was de enige die kwam opdagen. Ik dacht ojee dan moet ik daar alleen naartoe. Om 8 uur kwam er een man mij ophalen, hij vond het helemaal niet erg dat ik alleen was en achteraf was het ook helemaal niet erg! Ik kreeg alle aandacht en als ik een foutje maakte kon hij meteen ingrijpen. We hebben hem uitgesneden en gecarvt. Het duurde in totaal vier uur. Hij is uiteindelijk heel mooi geworden en krijg veel complimenten erover. Zelfs van kiwi's!!

Terug naar het hostel en om half 2 vervolgde we onze reis naar Franz Jozef. Een gletsjer aan de westkust van het Zuidereiland. We werden bij het dorpje afgezet om bij een bedrijf naar binnen te gaan die ons uitleg zou geven over de volgende dag. Er waren verschillende dingen die we konden doen. Een halve dag hiken op de gletsjer, een hele dag of een helihike. In Nederland wist ik al dat ik een HeliHike wilde doen en ik had me hiervoor dus ook opgegeven. Het is wel heel weerafhankelijk dus ze konden nog niet met zekerheid zeggen of het de volgende dag door zou gaan. Terug bij het hostel even lekker bijgekomen, gekookt en nog even met een groepje zitten praten, terwijl we weer aangevallen werden door sandfly's. Heel vervelend!! Toch maar weer sokken aandoen 's avonds. Nu goed slapen zodat we de volgende dag vol op kunnen genieten!

Jeeeeeeeeeeeh het is zover! De helihike!! We kwamen aan bij het hoofdkantoor en het weer was goed. Na betaald te hebben en gewogen teworden moesten we 3 minuten lopen naar de plek waar de helicopters opstijgen. We kregen daar een veiligheidsinstructie en kregen mooie geitenwollensokken aan met goede bergschoenen. Ook kregen we een buideltasje waar onze camera in kon en waar stijgijzers in zaten. We werden in 4 groepen verdeeld (op gewicht) en ik zat in groep 3. De eerste twee groepen gingen weg. Wij moesten even wachten tot de helicopters terug kwamen. Heel gaaf om ze te zien vertrekken en het geluid van die wieken geven je een stoer gevoel in je maag. Mijn droom om in een helicopter te vliegen komt eindelijk uit! Nu was het onze beurt, op weg naar de helicopter werd ik helemaal blij. Aurelie, een frans meisje van Stray ging ook de HeliHike doen en wij mochten samen voorin zitten! We moesten een koptelefoon opdoen en stegen op. Het was net alsof je in een 3d film zat. We vlogen langs de bomen en heuvels richting de gletsjer. Je kon deze in zijn geheel zien. We vlogen langs een onwijs grote waterval en hij ging overal vlak langs. Heel spannend dus! Ook ging hij op een paar stukken mega schuin waardoor je een heel gek beeld voor je kreeg. Onwerkelijk! Na 10 minuten vliegen landen we op de gletsjer. We deden een hike van 2 uur waar we omhoog en weer terug omlaag klommen. Mooie blauwe ijsstukken, watervallen en een grot waar we doorheen moesten met een touw. Daarna werden we weer opgehaald door de helicopter en weer veilig op de startplaats afgezet. Het was echt een geweldige ervaring die ik voor geen goud had willen missen! En wij hebben heel erg geboft met het weer. Toen wij bezig waren met de hike trok het heel erg dicht tussen de bergen en toen wij weer terug bij het beginpunt waren geland begon het te stortregenen in de gletsjer. Wij werden afgewisseld door een andere groep toen wij terug gingen dus die hebben vast een minder fijne hike gehad als dat wij hebben gehad! Omdat het 's middags door de regen en bewolking ook erg koud werd besloten Aurelie en ik naar een spa te gaan waar ze drie verschillende baden hadden van 36, 38 en 40 graden hadden. Heerlijk om te relaxen na een koude regenachtige dag. De rest van de groep had een volle dag hiken op de gletsjer gedaan en kwam ons vergezellen in de spa na hun walk. 's Avonds hebben we weer lekker gekookt en geslapen als een os. De volgende dag werd het vroeg op want het werd een lange dag. Om 7 uur word het weer in de bus knikkenbollen!

Toedeloe!!