Hallo allemaal,

Wat fijn dat jullie mij nogsteeds volgen op mijn reis door Nieuw Zeeland :D In werkelijkheid is het nu nog 18 dagen voor ik terugvlieg naar Nederland maar met mijn blog loop ikruim een week achter. Desalnieteminblijf ik jullie natuurlijk gewoon schrijven, dat is wel zo leuk!

Mount Cook

17 Januari zijn we vanaf Queenstown weer richting het noorden gereden. Na vele fotostops, wat ook wel nodig was, kwamen we uiteindelijk uit in Mount Cook. 1 Van de mooiste plekjes waar ik tot nu toe ben geweest! Mandy en ik hadden in de bus besloten een pakket te kopen waar een overnachting, maaltijd, drankje, bioscoopkaartje en een 4x4drive tour in zat. Na onze bagage te hebben ingecheckt zijn we naar het hotel verderop gegaan waar we opgehaald zouden worden voor onze tour. We werden opgehaald door Graham, een man van rond de 65 met een dikke snor boven z'n lip. Dit word een saai tochtje dachten we toen we elkaar aankeken. We reden met een busje naar een parkeerplaats verderop waar de 4x4 klaarstond. Na de eerste 5 minuten wisten Mandy en ik dat we weer niet te snel moesten oordelen. Graham was supergrappig en reed als een gek over de onverharde weg. Hij vertelde honderduit over de omgeving en over Mount Cook. Ook zat er een maleisisch meisje in de auto die veel moeite had met Engels. Elke keer als Graham wat vroeg dan zei ze ja. Zo ook op de vraag of ze een keer naar de maan was geweest. Wij vonden dit natuurlijk behoorlijk grappig en Graham maakte er maar grapjes over. Gelukkig had het meisje het niet zo erg door! We reden uiteindelijk naar een gletsjermeer. Mount Cook heeft de grootste gletsjervan Nieuw Zeeland. De Tasmangletsjer. Deze is aan het einde helemaal grijs vanwege het stof. Het meer is 5 km lang en de gletsjer komt 30-40 m boven het meer uit. We zag vanaf de plek waar wij stonden (boven op een heuvel aan de rand van het meer) alleen het einde van de gletsjer maar om de hoek liep hij helemaal de berg op. Na wat foto's te hebben gemaakt reden we weer via de onverharde weg terug naar de bus. We hebben de auto opgeladen op een trailer en zijn met het busje terug gegaan naar het hostel waar we keurig voor de deur werden afgezet. Met wat blauwe plekken en kneuzingen van de wilde rit hebben we nog even voor het hostel op wat fatboys gezeten met een prachtig uitzicht over de bergen. Helaas konden we vanaf dat punt Mount Cook niet zien omdat die achter een andere berg lag maar alsnog was het uitzicht fenomenaal. 's Avonds hebben we in het restaurant gegeten met Natalie en de buschauffeur Dippy. Na het eten hebben we op zijn kamer nog een film gekeken. Nadat we de Hangover 2 hebben afgekeken zijn we naar bed gegaan waar we heerlijk hebben geslapen.De volgende ochtend moesten we afscheid nemen van Natalie. Zij ging door naar Christchurch omdat ze naar Australie zou vliegen. Na een paar weken met haar op te zijn getrokken is het nooit leuk om afscheid te nemen. Na een dikke knuffel reed ze weg in de bus en bleven Mandy en ik achter in Mount Cook. Vandaag zouden we een mooie wandeling maken. Na het ontbijt begonnen we. Het zou 4 uur zijn naar de top. Het eerste deel ging goed maar na 1.5 uur werd het steiler en steiler en merkte ik dat mijn lichaam echt heel erg moe was van het reizen. Na bijna een uur klimmen werd ik ontzettend misselijk en besloot ik de tocht niet verder af te maken maar bij een uitkijkpunt te stoppen. Mandy is de tocht verder naar boven gegaan. Bij de Lookout heb ik nog een uurtje in de zon gezeten om vervolgens in de bloedhitte, want dat was het wel, weer terug te gaan naar het hostel. Onderweg nog even gestopt in het infocentrum waar ze ook een museum over mountainieren hadden. Ik heb lekker gedoucht en m'n dagboekje geschreven in de zon. Vandaag ook voor het eerst verbrand. Ik dacht na bijna 2 maanden in NZ te zijn dat ik wel een half uurtje zonder zonnebrand kon. Niets is minder waar! Omdat de ozonlaag hier zo dun is verbrand je gigasnel, zelfs als je al bruin bent! Leerpuntje van vandaag dus ;). 's Avonds ben ik alvast gaan koken terwijl Mandy terug was van haar wandeling (wat uiteindelijk zelfs voor haar een helse tocht was, blij dat ik hem niet heb afgemaakt! ). Na het eten in de heerlijke buitenlucht met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond en de laatste zonnestralen op onze schouders zijn weweer naar het hotel verderop gelopen waar de bioscoop was. Daar hebben we een natuurfilm over Mount Cook gezien. Erg mooi maar niet zo indrukwekkend als de fiordenfilm in Te Anau. Die staat nogsteeds op nr. 1! 's Avonds zijn we lekker op tijd naar bed gegaan want we waren beide wel erg moe.

Rangitata

De volgende dag namen we de volgende Straybus naar Rangitata. Er zaten veel gezellige mensen op de bus dus dat beloofd gezellig te worden! Aangekomen in Rangitata werden er twee groepen gemaakt. 1 groep die ging raften en de andere groep die ging chillen. Natuurlijk gingen Mandy en ik raften! We mochten als eerst inchecken in het hostel waar we de beste beslissing hebben gemaakt om in een tent te slapen. 10 Dollar goedkoper en uiteindelijk veel meer ruimte dan in een dorm (een kamer met stapelbedden). En er stond ook nog gewoon een bed in :D wat ook wel fijn was! We kregen vervolgens in een loods instructies en moesten onze wetsuits aandoen. Dit bij elkaar duurde natuurlijk weer een hele tijd. Nadat iedereen klaar was reden we in ongeveer 20 minuten naar de rivier. De rafts werden van de oplegger gehaald en nadat we een groepsfoto hadden gemaakt gingen we het water op. Het eerste half uur was heel kalm en rustig en konden we mooi even oefenen. We zaten met z'n 5e in een boot. Twee instructeurs, waarvan 1 in opleiding, hielpen ons door de lichte stroming waarna het water wilder en wilder werd. Na een paar stromingen kwamen we bij een grote aan. We moesten de raft uitstappen om op de top te kijken hoe we moesten varen. Dit was gradatie 5, de hoogste gradatie die we zouden varen. De eerste ging goed! Na veel hobbels en bobbels waren we blij dat we er leven vanaf kwamen. Na zo'n 5 minuten waren we weer op rustiger water voor de volgende 5 kwam. We waren in totaal met 4 boten op het water waarvan er 1 de fotograaf was. Bij de volgende 5 waren wij als laatste boot. Deze stroming was veel langer en heftiger dan de vorige, gelukkig bleef dit keer ons team weer in de boot zitten. Helaas was dat niet voor elke raft want er dreven wat personen in het water. Die moesten wij dan ook nog is gaan redden. Alles kwam voorbij, zowel personen als peddels van hout die door de helft waren. Nadat we weer op rustig water waren en iedereen was in veiligheid mochten we uit de raft en het laatste deel zwemmend doen. Heerlijk in water dat 7/8 graden was! Na ruim 2.5 uur op het water te zijn geweest hebben we de rafts weer ingeladen en zijn we terug naar het hostel gereden waar een bbq op ons stond te wachten. De rest van de avond hebben we lekker gechillt en rustig aan gedaan.

Kaikoura

De volgende dag was het weer vroeg de bus in. We reden via de oostkust naar Kaikoura, een klein dorp waar alles om de marinelife draait. We kwamen 's middags niet op tijd aan om onze activiteiten te doen. Wel hebben we het al geboekt voor de volgende dag. 's Middags hebben we met een groepje bij een pleintje gebasketballt en zijn we even naar het strand gegaan. 's Avonds zijn we nog even naar een bar gegaan waar live muziek was. Op de terugweg zijn we met een paar nog even op het strand neergeploft om naar de sterren te kijken. Zoveel als hier heb ik het nog nergens gezien! Heel de melkweg is helemaal verlicht, ongelooflijk! De dag erna ging de wekker om 4 uur. Heel fijn!Maar het was voor een goed doel! We gaan met dolfijnen zwemmen! En nee niet zomaar dolfijnen, wilde dolfijnen! Om half 6 gingen we naar het bedrijf waar we uitleg en ons wetsuit kregen. We reden in een busje in 15 minuten naar de boot waar we met een groep opgingen. We gingen de zee op, ongeveer 30 minuten van de kust. Zodra er een groep dolfijnen gesignaleert was ging de kapitein er op af en probeerde zo de boot te leggen dat we meteen in de groep dolfijnen waren. We moesten snel onze snorkelmaskers opzetten en onze snorkel opdoen om vervolgens aan de achterkant van de boot plaats te nemen. Als de kapitein de motor had uitgezet ging er een luide toeter dat het veilig was om het water in te gaan. Je moest zo snel mogelijk het water in glippen en onderwater kijken. Door geluid te maken en je armen langs je middel te houden kon je de aandacht van de dolfijnen trekken. Dit was echt geweldig. Zo'n 100 dolfijnen zwommen en sprongen om je heen. Je moest geluid maken en hard zwemmen om ze bij te houden. Ze kwamen ook echt heel dichtbij en zwommen rondjes om je heen. Na een minuut of 15/20 was de groep dolfijnen weg en moest je weer op de boot. Dit proces hebben we 4 keer gedaan. Althans de rest van de groep. Bij de briefing hadden ze al gezegd dat als je de neiging heb zeeziek te worden dat je vandaag 96% kans heb dat je het word. Na mijn ervaring op de ferry naar Steward Island had ik er niet veel vertrouwen in maar ik had betaald voor de tour en wilde het heel graag doen. Nadat ik de tweede keer de oceaan in was geweest en weer terug op de boot kwam werd ik plotseling heel erg ziek. De rest van de tour heb ik 8 keer overgegeven en geen dolfijn meer gezien. Alleen maar de binnenkant van de emmer. Ik heb nog een verwoede poging gedaan om foto's te maken omdat ik dat toch wel wilde, waarvan twee ook nog goed gelukt waren! Bofkont dat ik ben :P Na me te hebben omgekleed en de rest klaar was met zwemmen zijn we nog achter de dolfijnen aangevaren voor foto's en richting de haven gegaan. Nogsteeds alleen maar de bodem van de emmer gezien. Mijn lichaam was op en de rest van de dag heb ik alleen maar op de bank voor me uit zitten kijken. Gelukkig kon ik daarna wel weer wat eten en heeft een engelse jongen Ollie voor ons gekookt wat ook wel heel erg smaakte! Desalniettemin was het een onwijs gave ervaring en ik zal het nooit vergeten. Ik heb de natuur wakker zien worden, de zonopkomst gezien vanaf de oceaan en de dolfijnen langs me heen zien zwemmen. Dit pakt niemand mij meer af. Laten we het emmerincident gewoon maar vergeten :D toch?!

Morgen gaan we weer verder en mijn afscheid met Mandy komt steeds dichterbij...

Maar voor nu! Nog even genieten :D

Xx

Vief